„Personalna asistencija je jedna od usluga iz oblasti socijalne i dječje zaštite garantovana Zakonom o socijalnoj i dječijoj zaštiti. Konkretno, usluga personalne asistencije spada pod uslugama podrške za život u zajednici“, saopšteno je iz Ministarstva rada i socijalnog staranja.
Istim zakonom je, kako su naveli, utvrđen postupak za ostvarivanje prava.
„Personalna asistencija omogućava osobama s invaliditetom da dobiju spoljnu podršku kojom kompenzuju stvari koje im se čine teške ili nemoguće u samostalnom životu. Usluga personalne asistencije se definiše prema specifičnim i individualnim potrebama”, navode u saopštenju.
Iz ministartsva ističu da se, usluga personalne asistencije pruža korisnicima lične invalidnine, odnosno dodatka za tuđu njegu i pomoć koji je u radnom odnosu, odnosno uključen u sistem visokog obrazovanja odnosno obrazovanja odraslih.
„Između osobe s invaliditetom i personalnog asistenta mora da postoji odnos poslodavca i zaposlenog. Ovo podrazumjeva da korisnik personalne asistencije mora da bude punoljetan i poslovno sposoban”, dodaju u saopštenju.
Takođe napominju da, korisnik kao poslodavac ima pravo da odlučuje u vezi s čim mu je potrebna pomoć i kako želi da pojedini zadatak bude obavljen.
„Zahtjev za ostvarivanje ovog prava podnosi se na obrascu koji propisuje nadležni organ državne uprave, a podnosilac zahtjeva odgovara za tačnost i ispravnost podataka koje unosi u obrazac”, navodi se u saopštenju.
Svaka osoba s invaliditetom ima pravo podnijeti zahtjev za priznanje prava na personalnu asistenciju Centru za socijalni rad, čije su stručni radnice/i dužni procijeniti ispunjavanje uslova za ostvarivanje prava i utvrditi obim prava.
„Pružalac usluge personalne asistencije pruža sljedeće usluge: pomoć pri održavanju lične higijene i higijene prostora; nabavku hrane, pripremu obroka i pomoć pri hranjenju;
pomoć pri oblačenju i svlačenju; pomoć pri podizanju, premještanju i kretanju unutar i izvan korisnikovog prostora, radnog mjesta i mjesta gdje se odvijaju društvene i obrazovne aktivnosti i korišćenju prevoza; pomoć pri korišćenju zdravstvenih usluga i korišćenju i održavanju ortopedskih pomagala; pomoć pri komunikaciji; pomoć u zadovoljavanju socijalnih, kulturno-zabavnih, obrazovnih, sportskih i drugih potreba”, ističu iz Ministarstva rada i socijalnog staranja.
Napominju da do sada postoje tri pružaoca usluga licencirana za uslugu personalne asistencije i to: Udruženje za pomoć licima ometenim u psihofizičkom razvoju iz Nikšića; Udruženje mladih sa hendikepom Crne Gore (UMHCG) i Udruženje paraplegičara (UP) iz Bijelog Polja. Ministarstvo je u septembru 2021., utvrdilo cijenu usluge personalne asistencije u iznosu od 6,31 eura po satu.
„Nažalost u praksi se često personalna asistencija poistovjećuje sa nekim drugim terminima, odnosno uslugama koje imaju potpuno različito značenje, odnosno svrhu, pa nekada i korisnike kao na primjer: Asistent u radu, Asistent u nastavi, Asistent/pomoć u kući kao i Servis gerento domaćica”, dodaju u saopštenju.
Neposrednu uslugu personalne asistencije pruža saradnik, personalni asistent. Personalni asistent angažovan je u radu s jednim korisnikom, najmanje 20, a najviše 40 sati sedmično.
„Pored korisnika i personalnih asistenata u planiranju, obezbjeđivanju, pružanju, korišćenju, nadgledanju i kontroli usluge učestvuju i stručne/i radnice/i, i to u Centru za socijalni rad, koji ima obavezu priznavanja prava i stručne radnice/i kod neposrednog pružaoca usluge personalnog asistenta”, zaključuju u saopštenju.
Izvor: portal CDM
Priredio: Ivan Čović